Επτανησιακή μουσική από το Σύνολο Ξύλινων της Φιλαρμονικής Σκριπερού
Συναυλία
14 Ιουλίου 2016
/ 09:39
ΚΕΡΚΥΡΑ. Αφιερωμένη στους Επτανήσιους μουσουργούς ήταν η συναυλία του Συνόλου Ξύλινων Πνευστών του Φιλαρμονικού Συλλόγου, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 13 Ιουλίου.
Η συναυλία, την οποία προλόγισε ο γράφων, έλαβε χώρα στο εσωτερικό περιστύλιο των Ανακτόρων των Αγίου Μιχαήλ και Γεωργίου, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Σπύρου Ρουβά.
Τιμής ένεκεν, το πρόγραμμα άρχισε με το Εμβατήριο του πρωτεργάτη της λεγόμενης επτανησιακής σχολής, του Νικόλαου Χαλικιόπουλου - Μάντζαρου. Ακολούθησαν οι πόλκες La pettegola και Ding Dong ενός εκ των σημαντικότερων μαθητών του Μάντζαρου, του Ζακυνθινού Παύλου Καρρέρ. Η επόμενη ενότητα της συναυλίας αφορούσε έργα τριών συνθετών, η μουσική πορεία των οποίων συνδέθηκε σε μεγάλο βαθμό με την παράλληλη καριέρα τους στο στράτευμα.
Τα έργα αυτά ήταν κατά σειρά, η πόλκα Ιωλκός-Φανερωμένη του Ιωσήφ Καίσαρη, η πόλκα Το όνειρό μου του Λεωνίδα Ραφαήλοβιτς και ο Ζακυνθινός χορός του Διονύσιου Βισβάρδη. Έργο του Βισβάρδη ήταν και η μουσική για το ποίημα Ανάμνησις του συντοπίτη του Διονύσιου Σολωμού που ακολούθησε, με σολίστ στο τρομπόνι τον Χρήστο Γιάκκα.
Στη συνέχεια, τη σκυτάλη έλαβε ο τρομπετίστας Διονύσης Μαρτίνης ερμηνεύοντας την Ρομάντζα για τρομπέτα του Νικόλαου Χαλικιόπουλου-Μάντζαρου. Αμέσως μετά παρουσιάστηκε η Σερενάτα του μεγάλου Σπυρίδωνος - Φιλίσκου Σαμάρα, τα 100 χρόνια από τον θάνατο του οποίου συμπληρώνονται τον επόμενο χρόνο, κάτι που ελπίζεται να αποτελέσει την αφορμή για την έστω και καθυστερημένη ανάδειξη του σπουδαίου συνθετικού του έργου στο βαθμό που του αρμόζει. Η συναυλία ολοκληρώθηκε με έργα δύο Κερκυραίων μουσουργών, οι πορείες των οποίων είχαν αρκετά κοινά σημεία.
Ο λόγος για τον Ελληνικό χορό του Αλέξανδρου Γκρεκ, καθώς και την Μελωδική σκέψη και την πόλκα Η πρόοδος του Σπυρίδωνος Δουκάκη, από τη γέννηση των οποίων φέτος συμπληρώθηκαν 140 και 130 χρόνια αντίστοιχα.
Με αφορμή τη συγκεκριμένη συναυλία, κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί για μία ακόμη φορά πως είναι επιτακτική η ανάγκη περαιτέρω ανάδειξης του επτανησιακού και, γενικότερα, του ελληνικού ρεπερτορίου λόγιας μουσικής. Τα τελευταία χρόνια, όντως αρκετά σωματεία κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, κάτι που αποτελεί ευτύχημα. Αυτό όμως θα πρέπει να αντιμετωπίζεται όχι απλώς ως άλλη μία επιλογή, αλλά ως συνειδητό καθήκον, ει δυνατόν από όλα τα μουσικά σωματεία του τόπου. Στον εν λόγω τομέα, η εστιασμένη δραστηριότητα του Συνόλου Ξύλινων Πνευστών της Φιλαρμονικής Σκριπερού -το οποίο εξάλλου δημιουργήθηκε προ μερικών ετών ακριβώς υπό το σκεπτικό αυτό- αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Δείτε το φωτορεπορτάζ εδω...
Τιμής ένεκεν, το πρόγραμμα άρχισε με το Εμβατήριο του πρωτεργάτη της λεγόμενης επτανησιακής σχολής, του Νικόλαου Χαλικιόπουλου - Μάντζαρου. Ακολούθησαν οι πόλκες La pettegola και Ding Dong ενός εκ των σημαντικότερων μαθητών του Μάντζαρου, του Ζακυνθινού Παύλου Καρρέρ. Η επόμενη ενότητα της συναυλίας αφορούσε έργα τριών συνθετών, η μουσική πορεία των οποίων συνδέθηκε σε μεγάλο βαθμό με την παράλληλη καριέρα τους στο στράτευμα.
Τα έργα αυτά ήταν κατά σειρά, η πόλκα Ιωλκός-Φανερωμένη του Ιωσήφ Καίσαρη, η πόλκα Το όνειρό μου του Λεωνίδα Ραφαήλοβιτς και ο Ζακυνθινός χορός του Διονύσιου Βισβάρδη. Έργο του Βισβάρδη ήταν και η μουσική για το ποίημα Ανάμνησις του συντοπίτη του Διονύσιου Σολωμού που ακολούθησε, με σολίστ στο τρομπόνι τον Χρήστο Γιάκκα.
Στη συνέχεια, τη σκυτάλη έλαβε ο τρομπετίστας Διονύσης Μαρτίνης ερμηνεύοντας την Ρομάντζα για τρομπέτα του Νικόλαου Χαλικιόπουλου-Μάντζαρου. Αμέσως μετά παρουσιάστηκε η Σερενάτα του μεγάλου Σπυρίδωνος - Φιλίσκου Σαμάρα, τα 100 χρόνια από τον θάνατο του οποίου συμπληρώνονται τον επόμενο χρόνο, κάτι που ελπίζεται να αποτελέσει την αφορμή για την έστω και καθυστερημένη ανάδειξη του σπουδαίου συνθετικού του έργου στο βαθμό που του αρμόζει. Η συναυλία ολοκληρώθηκε με έργα δύο Κερκυραίων μουσουργών, οι πορείες των οποίων είχαν αρκετά κοινά σημεία.
Ο λόγος για τον Ελληνικό χορό του Αλέξανδρου Γκρεκ, καθώς και την Μελωδική σκέψη και την πόλκα Η πρόοδος του Σπυρίδωνος Δουκάκη, από τη γέννηση των οποίων φέτος συμπληρώθηκαν 140 και 130 χρόνια αντίστοιχα.
Με αφορμή τη συγκεκριμένη συναυλία, κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί για μία ακόμη φορά πως είναι επιτακτική η ανάγκη περαιτέρω ανάδειξης του επτανησιακού και, γενικότερα, του ελληνικού ρεπερτορίου λόγιας μουσικής. Τα τελευταία χρόνια, όντως αρκετά σωματεία κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, κάτι που αποτελεί ευτύχημα. Αυτό όμως θα πρέπει να αντιμετωπίζεται όχι απλώς ως άλλη μία επιλογή, αλλά ως συνειδητό καθήκον, ει δυνατόν από όλα τα μουσικά σωματεία του τόπου. Στον εν λόγω τομέα, η εστιασμένη δραστηριότητα του Συνόλου Ξύλινων Πνευστών της Φιλαρμονικής Σκριπερού -το οποίο εξάλλου δημιουργήθηκε προ μερικών ετών ακριβώς υπό το σκεπτικό αυτό- αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Δείτε το φωτορεπορτάζ εδω...
