Η Χριστουγεννιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής «Καποδίστριας»
Φιλαρμονική Καποδίστριας
17 Δεκεμβρίου 2017
/ 11:42
Τίμησαν τον Νίκο Αγάθο ως μεγάλο ευεργέτη, καθώς και τους παλιούς προέδρους Άγγελο Γεωργίου και Σπύρο Κοσκινά, για την πολυετή προσφορά τους
ΚΕΡΚΥΡΑ. Την καθιερωμένη του Χριστουγεννιάτικη συναυλία πραγματοποίησε το Μουσικό Σώμα της Φιλαρμονικής Ένωσης «Καποδίστριας», στο Δημοτικό Θέατρο, το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου. Τη συναυλία διεύθυνε ο αρχιμουσικός Δημήτρης Παπικινός, ο οποίος έχει αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Φιλαρμονικής τους τελευταίους μήνες.
Το πρόγραμμα της συναυλίας
Το πρόγραμμα της σαββατιάτικης συναυλίας άνοιξε σε ρυθμούς εμβατηρίου με το Florentiner Marsch (Op.214) του Julius Fučík, για να ακολουθήσει το Folk Dances του Dmitri Shostakovich. Στη συνέχεια, με τη μπάντα να τον συνοδεύει, ο νεαρός κλαρινετίστας Αλέξανδρος Βλάχος ερμήνευσε το Shalom Aleichem του Béla Kovács, δείχνοντας αρκετά στοιχεία του ταλέντου του, παρά τις όποιες άτυχες στιγμές. Ακολούθησαν κατά σειρά τα Annen Polka (Op.117) του Johann Strauss υιού, Champagne Galop (Op.14) του Hans Christian Lumbye, καθώς και η επιλογή χριστουγεννιάτικων μελωδιών του Leroy Anderson υπό τον τίτλο A Christmas Festival, με την οποία και ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος του προγράμματος.
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με την διάσημη άρια Brindisi από την όπερα La Traviata του Giuseppe Verdi, με soloists τo trio “Prima Voce” (που απάρτιζαν οι Lomon de Jager, Leendert de Jager και Heinie de Jager) και την υψίφωνο Louise du Toit, η οποία αμέσως μετά ερμήνευσε και την άρια O mio babbino caro από την όπερα Gianni Schicchi του Giacomo Puccini. Louise du Toit, “Prima Voce” και Σταμάτης Κουλουρίδης, σε διάφορους συνδυασμούς, ήταν οι soloists και σε μια σειρά από τραγούδια πολλών διαφορετικών ειδών και εποχών, τα οποία ακολούθησαν στη συνέχεια της συναυλίας. Πιο συγκεκριμένα, ακουστήκαν κατά σειρά το Granada του Agustin Lara, το My way του Claude François, το My friend the wind του Στέλιου Βλαβιανού, το Midnight in Moscow του Vasily Solovyov-Sedoi, το America από το μιούζικαλ West side story του Leonard Bernstein, το Barcelona του Mike Moran, το Funiculì, Funiculà του Luigi Denza, το The final countdown του Joey Tempest (με την προσθήκη του Χρήστου Κουλουρίδη στην ηλεκτρική κιθάρα) και, τέλος, το Con te partiro του Francesco Sartori με όλους τους τραγουδιστές επί σκηνής.
Οι εντυπώσεις μας
Γενικότερα το δεύτερο μέρος του προγράμματος θα μπορούσε να είναι μικρότερο και πιο ομοιογενές, όπως ήταν το πρώτο μέρος της συναυλίας, οι επιλογές των έργων για το οποίο ήταν ευστοχότατες για την περίσταση. Πάντως του Μουσικό Σώμα της Φιλαρμονικής «Καποδίστριας» επέδειξε αρκετά σημεία βελτίωσης σε σχέση με προηγούμενες συναυλίες του, με την εμφανέστερη αλλαγή (προς το καλύτερο) να εντοπίζεται στον σαφώς συμπαγέστερο ήχο της «οικογένειας» των ξύλινων πνευστών. Προφανώς, με την αντίστοιχη δουλειά υπό την καθοδήγηση της νέας τεχνικής ηγεσίας, υφίστανται τα περιθώρια και για περαιτέρω βελτίωση. Και αν τα παραπάνω θετικά ισχύουν για τη μπάντα, θα λέγαμε ότι στον αντίποδα βρέθηκαν οι τραγουδιστές που -με φωτεινή εξαίρεση τον Leendert de Jager- δεν μας άφησαν την καλύτερη εντύπωση, είτε γιατί σε κάποιες περιπτώσεις τα έργα που ερμήνευσαν δεν τους ταίριαζαν (π.χ. η Louise du Toit δεν πληρούσε τις προδιαγραφές ούτε μιας γνήσιας λυρικής τραγουδίστριας που απαιτούσαν οι εμβληματικές άριες των Verdi και Puccini, ούτε και μιας στιβαρής ροκ φωνής για τραγούδια με χαρακτηριστικά δυναμικό ύφος, όπως το The final countdown), είτε γιατί κάποιοι εξ αυτών φάνηκαν μάλλον γενικότερα ανεπαρκείς τεχνικά, με χαρακτηριστικότερο ίσως τέτοιο παράδειγμα εκείνο του τενόρου Heinie de Jager.
Κλείνοντας, θα πρέπει να σημειωθεί πως η Διοίκηση της Φιλαρμονικής «Καποδίστριας», στο περιθώριο της εκδήλωσης, τίμησε τον Νίκο Αγάθο ως μεγάλο ευεργέτη του σωματείου, καθώς και τους παλιούς προέδρους Άγγελο Γεωργίου και Σπύρο Κοσκινά, για την πολυετή προσφορά τους προς αυτό.
Το πρόγραμμα της συναυλίας
Το πρόγραμμα της σαββατιάτικης συναυλίας άνοιξε σε ρυθμούς εμβατηρίου με το Florentiner Marsch (Op.214) του Julius Fučík, για να ακολουθήσει το Folk Dances του Dmitri Shostakovich. Στη συνέχεια, με τη μπάντα να τον συνοδεύει, ο νεαρός κλαρινετίστας Αλέξανδρος Βλάχος ερμήνευσε το Shalom Aleichem του Béla Kovács, δείχνοντας αρκετά στοιχεία του ταλέντου του, παρά τις όποιες άτυχες στιγμές. Ακολούθησαν κατά σειρά τα Annen Polka (Op.117) του Johann Strauss υιού, Champagne Galop (Op.14) του Hans Christian Lumbye, καθώς και η επιλογή χριστουγεννιάτικων μελωδιών του Leroy Anderson υπό τον τίτλο A Christmas Festival, με την οποία και ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος του προγράμματος.
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με την διάσημη άρια Brindisi από την όπερα La Traviata του Giuseppe Verdi, με soloists τo trio “Prima Voce” (που απάρτιζαν οι Lomon de Jager, Leendert de Jager και Heinie de Jager) και την υψίφωνο Louise du Toit, η οποία αμέσως μετά ερμήνευσε και την άρια O mio babbino caro από την όπερα Gianni Schicchi του Giacomo Puccini. Louise du Toit, “Prima Voce” και Σταμάτης Κουλουρίδης, σε διάφορους συνδυασμούς, ήταν οι soloists και σε μια σειρά από τραγούδια πολλών διαφορετικών ειδών και εποχών, τα οποία ακολούθησαν στη συνέχεια της συναυλίας. Πιο συγκεκριμένα, ακουστήκαν κατά σειρά το Granada του Agustin Lara, το My way του Claude François, το My friend the wind του Στέλιου Βλαβιανού, το Midnight in Moscow του Vasily Solovyov-Sedoi, το America από το μιούζικαλ West side story του Leonard Bernstein, το Barcelona του Mike Moran, το Funiculì, Funiculà του Luigi Denza, το The final countdown του Joey Tempest (με την προσθήκη του Χρήστου Κουλουρίδη στην ηλεκτρική κιθάρα) και, τέλος, το Con te partiro του Francesco Sartori με όλους τους τραγουδιστές επί σκηνής.
Οι εντυπώσεις μας
Γενικότερα το δεύτερο μέρος του προγράμματος θα μπορούσε να είναι μικρότερο και πιο ομοιογενές, όπως ήταν το πρώτο μέρος της συναυλίας, οι επιλογές των έργων για το οποίο ήταν ευστοχότατες για την περίσταση. Πάντως του Μουσικό Σώμα της Φιλαρμονικής «Καποδίστριας» επέδειξε αρκετά σημεία βελτίωσης σε σχέση με προηγούμενες συναυλίες του, με την εμφανέστερη αλλαγή (προς το καλύτερο) να εντοπίζεται στον σαφώς συμπαγέστερο ήχο της «οικογένειας» των ξύλινων πνευστών. Προφανώς, με την αντίστοιχη δουλειά υπό την καθοδήγηση της νέας τεχνικής ηγεσίας, υφίστανται τα περιθώρια και για περαιτέρω βελτίωση. Και αν τα παραπάνω θετικά ισχύουν για τη μπάντα, θα λέγαμε ότι στον αντίποδα βρέθηκαν οι τραγουδιστές που -με φωτεινή εξαίρεση τον Leendert de Jager- δεν μας άφησαν την καλύτερη εντύπωση, είτε γιατί σε κάποιες περιπτώσεις τα έργα που ερμήνευσαν δεν τους ταίριαζαν (π.χ. η Louise du Toit δεν πληρούσε τις προδιαγραφές ούτε μιας γνήσιας λυρικής τραγουδίστριας που απαιτούσαν οι εμβληματικές άριες των Verdi και Puccini, ούτε και μιας στιβαρής ροκ φωνής για τραγούδια με χαρακτηριστικά δυναμικό ύφος, όπως το The final countdown), είτε γιατί κάποιοι εξ αυτών φάνηκαν μάλλον γενικότερα ανεπαρκείς τεχνικά, με χαρακτηριστικότερο ίσως τέτοιο παράδειγμα εκείνο του τενόρου Heinie de Jager.
Κλείνοντας, θα πρέπει να σημειωθεί πως η Διοίκηση της Φιλαρμονικής «Καποδίστριας», στο περιθώριο της εκδήλωσης, τίμησε τον Νίκο Αγάθο ως μεγάλο ευεργέτη του σωματείου, καθώς και τους παλιούς προέδρους Άγγελο Γεωργίου και Σπύρο Κοσκινά, για την πολυετή προσφορά τους προς αυτό.
