Παρασκευή 29.03.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Περσείδες

Editorial
30 Αυγούστου 2018 / 11:01

Η συμπερίληψη επιστήθιων, πολιτικών φίλων του Γ. Παπανδρέου στη νέα κυβέρνηση Τσίπρα

είναι ένα μάλλον δυσάρεστο νέο για τη Γεννηματά. Ο ανασχηματισμός σηματοδοτεί κυρίως αυτήν την επιδίωξη. Την κατοχύρωση της ηγεμονίας στη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη». Κάτι που δεν μπορεί παρά να προσημαίνεται σοσιαλδημοκρατικά, συμφώνως προς τα δυτικά, πολιτικά πρότυπα. Η εκλογική δυναμική του εγχειρήματος, έρχεται σε δεύτερη μοίρα εφόσον η αξία του είναι μεγαλύτερη από το επίδικο της επόμενης αναμέτρησης.

Ενδεχομένως να μην έχει πρωτεύουσα σημασία για πολλούς πλέον, αλλά η αποκρυστάλλωση των διαβουλεύσεων και των ενεργειών που προηγήθηκαν, κλείνει οριστικά τον κύκλο της ριζοσπαστικοποίησης αυτής της Αριστεράς. Η αρχή έγινε με τον συμβιβασμό του καλοκαιριού του 2015 και την συμβολική αποχώρηση όλων όσοι αργότερα ίδρυσαν τη Λαϊκή Ενότητα κα. που πήγαν αριστερότερα ή απέδραμαν.
Το κόμμα του Τσίπρα προσαρμόστηκε και απετάξατο την υποχρέωση να συνδράμει στην υπεράσπιση της υπόθεσης της εργασίας με σύγχρονο τρόπο. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Κι όσοι δεν δραπετεύουν στις αναμνήσεις τους, το ξέρουν καλά. Εάν αποφάσιζε να αναζητήσει το βήμα της ελικοειδούς ιστορίας του εργατικού Κινήματος, δύσκολα θα μπορούσε ταυτόχρονα να διοικεί και μάλιστα υπ΄αυτές τις συνθήκες. Άλλωστε γύρω του, όπου κι αν κοίταζε κανείς σ' αυτήν την κατεύθυνση, αντίκριζε τους περισσότερους παλαιοημερολογίτες. Κι ο Τσίπρας αντί να μπαρκάρει στην κιβωτό του Νώε προτίμησε την αφειδώς και υπό όρους βεβαίως, διατιθέμενη ναυσιπλοΐα. Ο ιστορικός θα αξιολογήσει τις επιλογές και την στάση.
Συγκρίνοντας τις ανάλογες κινήσεις Ανδρέα Παπανδρέου, για παράδειγμα με την πρόσληψη του αρχιστράτηγου του Δημοκρατικού Στρατού, Μάρκου Βαφειάδη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με την υπουργοποίηση Παπακώστα, Ξενογιαννακοπούλου κα., αναπόδραστα έρχεται στον νου ο μαρξικός αφορισμός περί της επανάληψης της ιστορίας.
Εκείνο για το οποίο δεν χωράει καμιά αμφιβολία, είναι ότι στις πολιτικές εξετάσεις του παρόντος και του εγγύς μέλλοντος κανείς δεν μπορεί να αντιγράψει από ρετσέτα. Εφόσον δεν παράγεται σκέψη θα σβήνει αργά ή γρήγορα σαν διάττων (και όχι και τόσο) αστέρας!