Και τότε; Πόσους (δήμους) νάχει; Η πολιτική κολοκυθιά!
Editorial
27 Σεπτεμβρίου 2016
/ 14:01
Δεν της έλειψαν οι δήμαρχοι της Κέρκυρας. Απόδειξη η περίοδος των πολλών καποδιστριακών Δήμων, που κληροδότησε στην επόμενη φάση της Αυτοδιοίκησης ό,τι χειρότερο σε οργάνωση της ίδιας της "μικρής" επικράτειάς τους, στο όνομα των αναγκών της οποίας θεσμοθετήθηκαν.
Αλλά δεν είναι αυτό το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ της διατήρησης του ενός δήμου. Είναι κυρίως ότι όλες οι αιτιάσεις περί του αντιθέτου ενώ επικαλούνται την ανάγκη μεγαλύτερης φροντίδας στην κερκυραϊκή περιφέρεια, αποδίδουν τα ανάλογα στον αποκαλούμενο και αστικό, κεντρικό δήμο. Περιορίζουν έτσι τις αρμοδιότητες και τις βλέψεις της τοπικής διοίκησης στη διαχείριση των καθημερινών, που αλίμονο άγνωστο (;) γιατί, εξακολουθούμε να υστερούμε, παραλείποντας την ανάγκη να αναμετρηθούμε με τη μεγάλη εικόνα της Κέρκυρας.
Εκείνης δηλ. που δεν υπηρετείται εφόσον επί τρεις σχεδόν δεκαετίες σταθήκαμε (σ.σ. ο πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας) ανίκανοι να διευθετήσουμε τη διαχείριση των σκουπιδιών ή την ίδρυση ενός βιοτεχνικού πάρκου. Την αντικατάσταση της "μεσαιωνικής" φυλακής με μιας σύγχρονη, όπως έγινε στο Γεντί Κουλέ, Αβέρωφ, Αλικαρνασσό, Παρθένι, Ωρωπό, Κορυδαλλό (σ.σ. για να θυμηθούμε και τον Μίκη). Που αφήσαμε τη βίλα Ρόσα να πέσει κοκ. Γι' αυτά όλα έφταιγε ο διοικητικός υδροκεφαλισμός, που επέβαλαν φοβικά και άλλα σύνδρομα ή η παροιμιώδης ανικανότητα της αποσυγκεντρωμένης διοίκησης;
Η Κέρκυρα ή θα κοιτάξει στα μάτια την ιστορία και τη γεωγραφία της ή θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται σα να είναι μικρή, περιθωριακή υποδιαίρεση της εικόνας της. Θα λεηλατείται οικονομικά την ίδια ακριβώς ώρα που φιλοξενεί σχεδόν δύο εκατ. επισκεπτών, ετησίως. Θα ανέχεται μικροπολιτικάντηδες, που αναδεικνύονται δια της ατόπου απαγωγής και δι' αντιδιαστολής. Όχι με το όραμά τους και τις προτεινόμενες οπτικές για το μέλλον σ' έναν κόσμο που αλλάζει με πολλά σχέδια και ανείπωτη βία... Θα συνεχίσει να εθελοτυφλεί, στρουθοκαμηλίζοντας σ' έναν φοβικό μικρόκοσμο, όπου έχει επικρατήσει η σύγχυση της απόλυτης επικάλυψης της αγοραίας δημοσιότητας με το δημόσιο συμφέρον... Ποτέ δεν ήταν ο αριθμός των Δήμων το πρόβλημα. Ουδέποτε, ούτε τώρα!
