Εδώ μένει κόσμος... (24) - «Κανονισμός» μόνο για ιδιώτες
Γιώργος Ζούμπος
15 Nov 2016
/ 14:32
Γράφει ο Γιώργος Ζούμπος
Είμαστε σε μια πόλη η οποία σταδιακά εγκαταλείπεται καθώς η ζωή έχει γίνει δύσκολη και ο Δήμος - συνεπικουρούμενος από της Εφορεία Αρχαιοτήτων- μεριμνά … παντοιοτρόπως για να γίνει δυσκολότερη. Ένα σημαντικό αρνητικό παράγοντα αποτελούν οι απίστευτες απαιτήσεις Δήμου-ΕΦ.Α. για επιπλέον εργασίες σε οικοδομές και τα επιβαλλόμενα τέλη σε αυτές τις περιπτώσεις (χώρια τα πρόστιμα). Το οικονομικό επίπεδο των κατοίκων, στους οποίους απευθύνονται οι απαιτήσεις, δεν παίζει ρόλο για τους συγγραφείς του λεγόμενου «Κανονισμού» και λοιπών συναφών εγγράφων.
Με τις απαιτήσεις που υπάρχουν από τους δημότες, θα περίμενε κάποιος ο Δήμος να ελέγχει αντίστοιχα και ότι είναι υπό τον έλεγχο ή την ιδιοκτησία του ή - τέλος πάντων- ότι δεν είναι ιδιωτικό.
Αυτό δεν συμβαίνει και μια βόλτα στην πόλη θα σας πείσει. Κτίρια που δεν ανήκουν σε ιδιώτες παρατημένα, έτοιμα να φύγουν σοβάδες και τούβλα σε κεφάλια διερχομένων στέκουν εδώ και χρόνια γελώντας πλέον με το λεγόμενο «Κανονισμό» και τους … γνωστούς άγνωστους συντάκτες του που πιθανόν καμαρώνουν για το έργο τους και διεκδικούν και συγχαρητήρια.
Αν κάποιος κάτοικος της Παλιάς Πόλης κρύψει με κάποια εργασία στο σπίτι του μισό μέτρο κορνίζας, μόνο στρατοδικείο δεν θα πάει. Αλλά για την εγκατάλειψη κάποιου μνημείου δεν τρέχει τίποτα, ούτε για την προβληματική ανάδειξη ενός άλλου (ή άλλων), ούτε για κατασκευές που αλλοιώνουν την εξωτερική εμφάνιση ενός χώρου. Αν δεν είναι στην κυριότητα ιδιώτη, δεν τρέχει τίποτα - ελεύθερα.
Πύλη Σιταποθηκών
Στο χώρο όπου είναι το κτίριο των παλιών Δικαστηρίων υπήρχαν ως το 1935 οι δημόσιες Σιταποθήκες. Περιέργως, από την κατεδάφιση γλύτωσε μια πύλη, στο πίσω μέρος - σήμερα σε αδιέξοδο.
Με την πρεμούρα Unesco που έχει πιάσει Δημο και ΕΦ.Α. θα περίμενε κάποιος να αναδειχτεί το απομεινάρι. Ούτε κατά διάνοια δεν συμβαίνει αυτό. Αν ανήκε σε ιδιώτη θα τον υποχρέωναν … να την ξαναχτίσει με βενετσιάνους μάστορες. Αλλά μια και είναι στην κυριότητα του Δημοσίου, στάχτη να γίνει.
Οι συμπολίτες πάντως ας τη δουν ακόμα και έτσι, καθώς η αλλαγή χρήσης των παλιών Δικαστηρίων μπορεί να την εξαφανίσει … κατά λάθος.
Κτίριο Βουλής
Στον χώρο εμπρός από την Ιόνιο Βουλή έγινε ένα έργο πλακόστρωσης, το οποίο χρηστικά δεν βλέπουμε να λέει κάτι. Μια τεράστια πλακάδα με δέντρα και λίγα μέτρα βορειότερα το απαραίτητο κλασικό ντεκόρ σκουπιδιών (για το … κουλερ λοκάλ, που λένε και οι γραμματιζούμενοι). Και στο ανατολικό άκρο μια ετοιμόρροπη οικοδομή - των Αδελφάτων νομίζουμε (και αν κάνουμε λάθος, συμπάθειο, αλλά η ουσία δεν αλλάζει).
Από τους σκοπός του έργου φαίνεται να ήταν και η ανάδειξη του κτιρίου της Ιονίου Βουλής (χτισμένο και καμένο το 1852, ξαναχτίστηκε το 1855, ξανακάηκε το 1943 και ξαναχτίστηκε μετά τον τελευταίο πόλεμο με άφθονες αλλοιώσεις των χαρακτηριστικών για τα οποία κόπτεται ο λεγόμενος «Κανονισμός»). Στην πλακάδα μπήκαν τα δέντρα που λέγαμε και δύο κολώνες φωτισμού πολύ … ωραία βαλμένα όλα ώστε ο ανερχόμενος από τη σκαλινάδα της Όασης να βλέπει δέντρα (και φώτα το βράδυ) εμπρός του, σκουπίδια δεξιά του και στο βάθος, με λίγη προσπάθεια, Βουλή. Ειδικά από βράδυ δεν βλέπει τίποτα.
Όσο για τις θέσεις στάθμευσης που χάθηκαν, αυτό δεν απασχόλησε το Δήμο. Θα λύσει το πρόβλημα … συνολικά όπως το έλυσε παραμονές Πάσχα σε μία από τις κλασικές περιπτώσεις «δουλέματος» των δημοτών με αβέρτα υποσχέσεις που έχουν μηδενικό κόστος (μήπως έγιναν και μελέτες που πληρώθηκαν όπως Καλόγριες και Δεσύλλα; - μην ξεχνιόμαστε κιόλας).
