Nα περιέλθει το εργοστάσιο Δεσύλλα, επιτέλους, στο Δημόσιο (τον κεντρικό Δήμο)
Όταν δυο υπουργοί Πολιτισμού περιγράφουν το βιομηχανικό συγκρότημα ως διατηρητέο για τη μοναδικότητά του εκτός των άλλων, δεν είναι δυνατόν το υπΠο τώρα να μην κάνει κάτι για τη… διατήρησή του.
Ούτε γραμμή δεν θα αλλάξουμε στα όσα η Ενημέρωση υποστήριζε το 2009 για την αξία του εργοστασίου Δεσύλλα. Ο χώρος που κρύβει στα σπλάχνα του αρχαιολογικούς θησαυρούς των κλασικών χρόνων, φιλοξενεί στην επιφάνειά του ένα μοναδικό μνημείο βιομηχανικής ιστορίας και έτσι έναν τόπο που «μαρτύρησε» η εργατική τάξη της Κέρκυρας κατά την αποκαλούμενη από τον Ε. Χοσμπάουμ «περίοδο του κεφαλαίου», πρέπει να περιέλθει στο ελληνικό Δημόσιο.
Το εργοστάσιο σε λειτουργία στον Μεσοπόλεμο. Η σύγκριση των δυο φωτο είναι καταλυτική
Πρώτα, πρώτα, διότι ο αρχαιολογικός νόμος που προβλέπει την υποχρέωση της επιβάρυνσης με τη δαπάνη της ανασκαφής σε όποιον ήθελε να κτίσει σε χώρο που υπάρχει η υποψία αρχαιολογικών θησαυρών, δεν είναι δυνατόν να ισχύσει σε αυτήν την περίπτωση. Ο λόγος δεν γίνεται καν για υποψία αλλά για βεβαιότητα βιβλιογραφημένη από τους πλέον επαΐοντες της ελληνικής Αρχαιολογίας.
Έτσι λοιπόν, αυτή η υποχρέωση της Πολιτείας δεν μπορεί να ικανοποιηθεί στο διηνεκές σαν… παρεξήγηση με τους εργολάβους για να συντηρείται το οξύμωρον να διενεργούν αυτοί την ανασκαφή χωρίς… να επιθυμούν ενδομύχως να ανακαλύψουν κάτι που θα τους απομάκρυνε από την πρόθεσή τους και θα ακύρωνε την επένδυσή τους!
Η εικόνα του άλλοτε εργοστασίου από drone, τον Ιανουάριο του 2021
Κι ύστερα, όταν δυο υπουργοί Πολιτισμού περιγράφουν το βιομηχανικό συγκρότημα ως διατηρητέο για τη μοναδικότητά του εκτός των άλλων, δεν είναι δυνατόν το υπΠο τώρα να μην κάνει κάτι για τη… διατήρησή του. Είναι σχεδόν προφανές ότι αυτός ο συνδυασμός των ιδιοτήτων του χώρου οδηγεί αναπόδραστα στην αναγκαιότητα να περάσει η ιδιοκτησία του από την «Δεσύλλας Α.Ε.» στο Δημόσιο.
Μια τέτοια εξέλιξη θα συμπλήρωνε άλλωστε την απαλλοτρίωση του κτήματος Κοκοτού νοτιότερα ενώ θα ολοκλήρωνε τις δράσεις που ξεκίνησαν με την απελευθέρωση της κεντρικής Παλαιόπολης ίσως με την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων, όπου η αποδεδειγμένα υπήρξε η Κέρκυρα των κλασικών χρόνων.
Είναι περιττό να αναφερθούμε εν εκτάσει εκτός της αναγκαιότητας και στην αξία μιας τέτοιας δημόσιας επένδυσης για την περιοχή και γενικότερα την πόλη ολόκληρη. Άλλωστε αυτή η προοπτική περιγράφεται και στο κείμενο της υποστήριξης της ένταξης της Κέρκυρας στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
