Είναι θέμα εμπιστοσύνης

έχω την εντύπωση πως αν ήμουν στη θέση της κυβέρνησης, ή της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, θα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να εξασφαλίσω τη μέγιστη δυνατή εμπιστοσύνη στους χειρισμούς αυτούς.

Όμως κύριε διευθυντά, επιτρέψτε μου να ανησυχώ όταν αντιμετωπίζω τα δύο έντυπα που εξέδωσε η ΓΓΠΠ. Να ανησυχώ για την προχειρότητα, για την επιπολαιότητα, αλλά κυρίως για το μήνυμα που εκπέμπεται μέσα από την κακοποίηση που επεφύλαξε για την ελληνική γλώσσα, ο συντάκτης των εντύπων αυτών.

Αντιγράφω από το πρωτότυπο:
«Η ταυτοπροσωπία του ανωτέρου εργαζομένου/ης θα γίνεται με την επίδειξη της ταυτότητάς του/της.»
Η ταυτοπροσωπία θα γίνεται; Είναι η ταυτοπροσωπία κάτι που γίνεται; Ή που ελέγχεται; Και τέλος πάντων δεν μπορούσε απλά να γραφεί ότι «ο έλεγχος των στοιχείων … θα γίνεται με την επίδειξη της ταυτότητας»;
Αλλά αυτό το «ανωτέρου εργαζομένου», είναι λίγο πιο σοβαρό…
Θα μπορούσε κανείς ερμηνεύοντας κατά λέξιν τη διατύπωση, να επικαλεστεί το γεγονός ότι είναι κατώτερος εργαζόμενος στην ιεραρχία της επιχείρησης που εργάζεται, ώστε να μην υποχρεούται σε επίδειξη της αστυνομικής του ταυτότητας.

Επιπλέον, για λόγους πολιτικής ορθότητας ο συντάκτης, προκειμένου να μη χαρακτηριστεί φαλλοκράτης, παραθέτει όπου κρίνει σκόπιμο, αλλά πάντως όχι όπου απαιτείται, τις διάφορες εκδοχές του γένους (ου/ης,  του/της κλπ.). Ας πούμε ότι είσαι γυναίκα και θες να διαβάσεις το παραπάνω κείμενο όπως αντιστοιχεί στο φύλο σου:
«Η ταυτοπροσωπία του ανώτερου εργαζομένης θα γίνεται με την επίδειξη της ταυτότητάς της»
Δε θέλω να προσθέσω κάποιο σχόλιο.

Όμως και στην άλλη φόρμα, αυτήν που συμπληρώνει ο πολίτης μόνος του κάθε φορά που πρέπει να κυκλοφορήσει στο δημόσιο χώρο, υπάρχει ένα μικρότερο αλλά εξ ίσου ενοχλητικό παράπτωμα, αν αφήσουμε ασχολίαστο τον τίτλο του εντύπου, από τον οποίο οριακά μπορεί κανείς να βγάλει νόημα: «ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΚΑΤ’ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ». Σημειώστε απλώς  κύριε διευθυντά μου ότι πρόκειται για δήλωση, αφού στο τέλος του εντύπου υπογράφει κανείς ως «Ο/Η Δηλών/ούσα»
Αντιγράφω ωστόσο από το πρωτότυπο:
«Ο/Η υπογράφων-ούσα:»
Τί θέλει ο τόνος στο -ούσα; Η υπογραφούσα;

Καταλαβαίνω ότι οι στιγμές είναι δύσκολες και αυτά τα παραπτώματα μπορεί να θεωρηθούν και αμελητέα. Επίσης κατανοώ όσους θα με χαρακτηρίσουν σχολαστικό και γκρινιάρη. Ειλικρινά όμως κύριε διευθυντά μου, στο δικό μου μυαλό, αυτές οι ασήμαντες προχειρότητες, δείχνουν ότι η φροντίδα της ΓΓΠΠ για τη μεγιστοποίηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στους χειρισμούς της, πάσχει.