Στα Όργανα του ΠΑΣΟΚ, στελέχη που εξελέγησαν με δεξιά ψηφοδέλτια

ΚΕΡΚΥΡΑ. Η πρόσφατη ανακοίνωση για τη στελέχωση τομεακών δομών του ΠΑΣΟΚ παρουσιάστηκε ως βήμα ανασυγκρότησης. Στην πραγματικότητα, όμως, περισσότερο φωτίζει –παρά θεραπεύει– τη βαθιά κρίση εκπροσώπησης που διαπερνά την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ και αντανακλάται με ιδιαίτερη ένταση στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Η απουσία κάθε ουσιαστικής εσωκομματικής διαβούλευσης, η παράκαμψη των συλλογικών οργάνων και η λογική του διορισμού «από τα πάνω» δεν συνιστούν ανανέωση. Αντιθέτως, συγκροτούν μια οργανωτική υποκατάσταση της πολιτικής, σε πλήρη αντίθεση με την ιστορική φυσιογνωμία ενός κινήματος που οικοδομήθηκε πάνω στη συμμετοχή, τη συλλογικότητα και τη δημοκρατική νομιμοποίηση.

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν περιορίζεται στη διαδικασία, αλλά  εντοπίζεται κυρίως στο πολιτικό μήνυμα που εκπέμπεται. Στα προτεινόμενα πρόσωπα περιλαμβάνονται στελέχη που στο πρόσφατο παρελθόν εξελέγησαν με δεξιά ψηφοδέλτια, ιδίως στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η επιλογή αυτή δεν μπορεί να παρουσιαστεί ως «άνοιγμα» στην κοινωνία. Αντιθέτως, εντείνει τη σύγχυση πολιτικών ρόλων και ιδεολογικών αναφορών σε ένα πεδίο που απαιτεί σαφή προγραμματική ταυτότητα.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι ουδέτερος τεχνικός χώρος. Είναι πεδίο άσκησης πολιτικής με σαφές κοινωνικό και ιδεολογικό πρόσημο: για τον δημόσιο χώρο, τις κοινωνικές υποδομές, τη βιώσιμη ανάπτυξη, τη συμμετοχή των πολιτών. Όταν πρόσωπα που πλαισίωσαν και υποστήριξαν  πολιτικά αντίπαλα ιδεολογικά ψηφοδέλτια τοποθετούνται, χωρίς όρους και χωρίς συλλογική νομιμοποίηση, σε καίριες αυτοδιοικητικές δομές ενός προοδευτικού κόμματος, τότε δεν έχουμε διεύρυνση, αλλά αποδόμηση ταυτότητας.

Η κρίση του ΠΑΣΟΚ δεν οφείλεται στην έλλειψη «ικανών στελεχών», αλλά στην απώλεια πολιτικής σαφήνειας και κοινωνικής αναφοράς. Όταν το πολιτικό στίγμα θολώνει, η Αυτοδιοίκηση μετατρέπεται από χώρο προοδευτικών πολιτικών σε πεδίο διαχειριστικών συμβιβασμών και προσωπικών στρατηγικών. Σε αυτό το πλαίσιο, η λεγόμενη «ανασυγκρότηση» δεν είναι ούτε ουδέτερη ούτε συγκυριακή· εξαρτάται άμεσα από το ποιοι τη σχεδίασαν και από τα κανάλια μέσω των οποίων υλοποιήθηκε. Η παράκαμψη στελεχών, που συνέβαλαν καθοριστικά στη συγκρότηση, τη θεσμική παρουσία και την κοινωνική εμβέλεια του Κινήματος, και που αποτέλεσαν επί μακρόν την πλέον αξιόπιστη έκφρασή του στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συνιστά θεσμικά προβληματική επιλογή και διαδικασία ασύμβατη με τις αρχές συλλογικότητας, συμμετοχής και πολιτικής συνέχειας που ιστορικά το συγκρότησαν.

Η ιστορική εμπειρία είναι σαφής και δεδομένη , γιατί κάθε φορά που το ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να υποκαταστήσει την πολιτική φυσιογνωμία με οργανωτικούς χειρισμούς και ιδεολογικές εκπτώσεις, οδηγήθηκε σε περαιτέρω συρρίκνωση. Η ανασυγκρότηση δεν επιτυγχάνεται με διορισμούς και μεταγραφές, αλλά με πολιτικό σχέδιο, ιδεολογική συνέπεια και δημοκρατική συμμετοχή από τα κάτω.

Αν το ζητούμενο είναι η ουσιαστική επανασύνδεση με την κοινωνία, τότε η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει να αποτελέσει προνομιακό χώρο άσκησης προοδευτικής πολιτικής και όχι εργαστήριο σύγχυσης ρόλων. Διαφορετικά, η «ανασυγκρότηση» κινδυνεύει να καταγραφεί ως ακόμη ένα επεισόδιο της ίδιας κρίσης που υποτίθεται ότι επιχειρεί να υπερβεί.

Το κείμενο συντάχθηκε και υπογράφθηκε από εκατό (100) μέλη και ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ Κέρκυρας με μακρά θητεία στην τοπική αυτοδιοίκηση και στις κομματικές οργανώσεις του.