Editorial
Αστική γαιοπρόσοδος
Οι κανόνες και οι κανονισμοί είναι αναμφίβολα περιστολή των ελευθεριών. Η ελευθερία και η αυθαιρεσία είναι έννοιες γειτονικές. Το περιεχόμενο τους δίνεται από την συνείδηση ενός εκάστου των πολιτών. Ολοκληρώνεται στις συλλογικότητές τους, στην συνολική κοινωνία. Κι αντανακλά στον πολιτισμό και τις προσδοκίες της. Τις ελπίδες της για το παρόν και το μέλλον.
Με σύνεση και συναίνεση
Είναι μια περίοδος που η Κέρκυρα δείχνει σα να ετοιμάζεται ν΄ ανέβει κατηγορία! Κι ο λόγος δεν γίνεται για την ποδοσφαιρική ομάδα αλλά κυρίως για την ιστορική πόλη. Μια ομοβροντία κανόνων και σχεδίων αφορά στην καθημερινή της λειτουργία και την οικονομική της συμπεριφορά.
Is this Sparta?
Η προοπτική του εκτοπισμού των ελληνικών συμφερόντων από την ξενοδοχειακή αγορά, π.χ. από τους Πέρσες, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Ούτε να αντιμετωπισθεί με την υπεροψία του είδους "από πίτα που δεν τρως, τι σε μέλει κι αν... δοθεί". Και τούτο διότι όσο θα μεγαλώνει η απόσταση, (σ.σ. που δεν είναι απλώς εθνική αλλά συνιστά ποιοτική διαφορά) ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, τόσο θα συγκεντρώνονται μαύρα σύννεφα πάνω από τη δεύτερη. Κι όσο θα φτωχαίνει η εργασία, τόσο θα στριμώχνεται η τοπική αγορά και το εισόδημα της μικρής, οικογενειακής επχείρησης.
Σφίξανε οι... ρόλοι!
Η Πρωταπριλιά πρέπει μάλλον να προστεθεί στις εθνικές γιορτές και τις αργίες. Όσον αφορά στο δεύτερο, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, όσο και να δουλεύει ο Έλληνας δεν αλλάζει κάτι... Όσον αφορά στο εορταστικό του πράγματος, με τόσο "παραμύθι", που έχει καταναλώσει ο πολίτης, είναι ζήτημα εάν μπορεί πλέον να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα!
Αυτή η μάχη είναι αλίμονο, άνιση!
Είναι αλήθεια ότι η συμπερίληψη της Κέρκυρας στον τιμητικό κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco έγινε ύστερα από αίτηση της και αφού κρίθηκαν οι "υποσχέσεις" για τη φροντίδα που όφειλε στο μνημείο, επαρκείς. Δηλ. ότι "εμείς" θα βρίσκαμε τους τρόπους και τους πόρους για να φροντίσουμε τον τόπο μας-μνημείο! Έκτοτε παρήλθε πολύς καιρός, του χρόνου θα συμπληρωθεί μια δεκαετία ήδη, από ΄κείνο το ταξίδι των εκπροσώπων των φορέων στη Ν. Ζηλανδία. "Φάγαμε" πολύ χρόνο με το διαδικαστικό, εάν δηλ. έπρεπε να συσταθεί Γραφείο του Μνημείου ή όχι (σ.σ. άγνωστο γιατί εφόσον υπήρχε το Γραφείο παλιάς πόλης του Δήμου αλλά τέλος πάντων).
Μήπως να φτιάχνατε τους δρόμους της πόλης;
Αναρωτιέται κανείς τι πρέπει να γίνει για να ασφαλτοστρωθούν οι δρόμοι της πόλης; Οι περισσότεροι έχουν διατρηθεί, σκαφτεί πολλάκις και με διάφορους τρόπους ώστε να "περάσουν" σωλήνες ύδρευσης, αποχέτευσης, καλώδια ηλεκτρικού, οπτικών ινών και διάφορες άλλες συνδέσεις. Κάθε φορά η εργολαβία αποκαθιστούσε (;) μόνο το μέρος του δρόμου που είχε χαλάσει, συμβάλλοντας έτσι σε μια διαμόρφωση του δρόμου πολλών επιπέδων, απειλή νέων κρατήρων, που με την πρώτη βροχή σχηματίζονται. Ιδιαιτέρως μάλιστα στις μεγάλες εργολαβίες, ανέκαθεν ήταν απορίας άξιον γιατί δεν περιλαμβάνεται στην αποπεράτωση του έργου, π.χ. αλλαγή αγωγών αποχέτευσης, η πλήρης αποκατάσταση του οδοστρώματος;
Εμφύλιοι στα 1821
Σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, κατά την εξέλιξη μιας Επανάστασης, και ενώ ξεκινά η μάχη για την εξουσία, εμφανίζονται Εμφύλιοι πόλεμοι που διασπούν την ομάδα των επαναστατικών δυνάμεων.
