Porca miseria

Λαοί εθισμένοι στις άλλοτε πολιτικές ενθάρρυνσης της αλόγιστης κατανάλωσης και «εθνικό» κεφάλαιο που ξελαρυγγιάζεται ζητώντας προστασία, τροφοδοτούν πεποιθήσεις ξενοφοβίας, απομονωτισμού και μιας ...προοδευτικής υστεροβουλίας. Όσοι αναλυτές εξακολουθούν να αγνοούν επιδεικτικά ότι η διαδικασία ανισοκατανομής και συσσώρευσης αποτυπώνεται και γεωγραφικά, αδυνατούν να εξηγήσουν πως μεταλλάχθηκαν συν τω χρόνω κινήματα απελευθερωτικά σε φορείς ιδιοτέλειας εξαιτίας της συγκυριακής δυνατότητας των μελών τους να προσπορίζονται πανταχόθεν υπεραξία. 

Δεν είναι καν το προϊόν μόνον της δικής τους εργασίας αλλά αποτέλεσμα της δραστηριότητας του κεφαλαίου, που μπορεί να τους ευνοεί συμπτωματικά και ποιος αλήθεια ξέρει για πόσο και πως. Μια μορφή εξαγοράς συνειδήσεων, που ανάγεται σε κεκτημένο. Κι έτσι απέναντι σε μια διαδικασία υποχρεωτικά παγκοσμιοποιημένης απόδοσης του κεφαλαίου, ιδιαιτέρως στη χρηματοπιστωτική σφαίρα, εμφανίζονται αντίρροπες, προστατευτικές αξιώσεις, που εύκολα αντανακλώνται στον στίβο των πολιτικών ανταγωνισμών.

Το μόνιμο θύμα αυτής της νέας εικόνας των πολιτικών αγώνων είναι οι όποιες εκφάνσεις της σοσιαλδημοκρατίας. Κι αυτό όχι μόνον διότι βαρύνεται με τις αμαρτίες των πολιτικών που οδήγησαν τα πράγματα εδώ αλλά διότι στερείται παντελώς διακριτής αφήγησης. Κι αυτό κυρίως διότι στερείται των πόρων που θα χρηματοδοτήσουν την αφήγησή της. Η προσωποποίηση αυτής της διολίσθησης αδικεί όχι τόσο τα πρόσωπα όσο την ανάλυση κι αδυνατίζει την συζήτηση και τα συμπεράσματά της.

Το παράδειγμα της Ιταλίας δείχνει ότι ακόμα και μια χώρα g-7 μπορεί να μην σημαίνει τίποτα σ' αυτήν την κρεατομηχανή των ιλιγγιωδώς διακινούμενων αξιών, με την πολιτική να υπολείπεται, οπωσδήποτε χρονικά, και ως άποψη και ως μέθοδος. Η ψευδαίσθηση που δημιουργείται είναι πως κατ' εξοχήν ιμπεριαλιστικές χώρες είναι δυνατόν να επανέλθουν σε εθνικές φόρμες! Κι όταν δεν μπορούν αυτές, θα αποπειρώνται οι Περιφέρειες ακόμα και μικρότερες περιοχές να το κάνουν. Να διεκδικούν «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά» ερήμην και συχνότερα εναντίον κάθε άλλου. Αυτός ο εθνικισμός είναι ο πιο πρόστυχος λαϊκισμός, μια καρικατούρα ακόμα και των άλλοτε εκφράσεών του! Ο «δυτικός» κόσμος κινείται εδώ και καιρό, τρομαγμένος, στον αστερισμό του...